Ab urbe condita

in Gallia M. Furius praetor insontibus Cenomanis, in pace speciem belli quaerens, ademerat arma.

id Cenomani conquesti Romae apud senatum reiectique ad consulem Aemilium, cui ut cognosceret statueretque senatus permiserat, magno certamine cum praetore habito obtinuerunt causam.

arma reddere Cenomanis, decedere provincia praetor iussus. deinde sociorum Latini nominis,

qui toto undique ex Latio frequentes convenerant, senatus datus est. his querentibus magnam multitudinem civium suorum Romam commigrasse et ibi censos esse,

Q. Terentio Culleoni praetori negotium datum est, ut eos conquireret, et C. Claudio M. Livio censoribus postve eos censores ipsum parentemve eius apud se censum esse probassent socii, ut redire eo cogeret, ubi censi essent.

hac conquisitione duodecim milia Latinorum domos redierunt, iam multitudine alienigenarum urbem onerante.

priusquam consules redirent Romam, M. Fulvius proconsul ex Aetolia redit;

isque ad aedem Apollinis in senatu cum de rebus in Aetolia Cephallaniaque ab se gestis disseruisset, petit a patribus, ut, si aequum censerent, ob rem publicam bene ac feliciter gestam et diis immortalibus honorem haberi iuberent et sibi triumphum decernerent.

M. Aburius tribunus plebis, si quid de ea re ante M. Aemilii consulis adventure decerneretur, intercessurum se ostendit:

eum contra dicere velle, proficiscentemque in provinciam ita sibi mandasse, ut ea disceptatio integra in adventum suum servaretur. Fulvium temporis iacturam facere: senatum etiam praesente consule quod vellet decreturum.

turn Fulvius: si aut simultas M. Aemilii secum ignota hominibus esset, aut quam is eas inimicitias impotenti ac prope regia ira exerceret,