Ab urbe condita

iam profectus ab Demetriade rex, quia ita decreturos sciebat, Phalara in sinum Maliacum processerat.

inde decreto accepto Lamiam venit, exceptus ingenti favore multitudinis cum clamoribusque et quibus aliis laetitia effusa vulgi significatur.

in concilium ut ventum est, aegre a Phaenea praetore principibusque aliis introductus facto silentio dicere orsus rex.

prima eius oratio fuit excusantis, quod tanto minoribus spe atque opinione omnium copiis venisset.

id suae impensae erga eos voluntatis maximum debere indicium esse, quod nec paratus satis ulla re et tempore ad navigandum immaturo vocantibus legatis eorum haud gravate obsecutus esset credidissetque, cum se vidissent Aetoli, omnia vel in se uno posita praesidia existimaturos esse.

ceterum eorum quoque se, quorum expectatio destituta in praesentia videatur, spem abunde expleturum:

nam simul primum anni tempus navigabile praebuisset mare, omnem se Graeciam armis viris equis, omnem oram maritimam classibus completurum,

nec impensae nec labori nec periculo parsurum, donec depulso cervicibus eorum imperio Romano liberam vere Graeciam atque in ea principes Aetolos fecisset.

cum exercitibus commeatus quoque omnis generis ex Asia venturos; in praesentia curae esse Aetolis debere, ut copia frumenti suis et annona tolerabilis rerum aliarum suppeditetur.

in hanc sententiam rex cum magno omnium adsensu locutus discessit.

post discessum regis inter duos principes Aetolorum, Phaeneam et Thoantem, contentio fuit.

Phaeneas reconciliatore pacis et disceptatore de iis, quae in controversia cum populo Romano essent, utendum potius Antiocho censebat quam duce belli:

adventum eius et maiestatem ad verecundiam faciendam Romanis vim maiorem habituram quam arma;