Ab urbe condita

quibus credendum et a quibus cavendum sit. libertate modice utantur; temperatam salubrem et et civitatibus esse, et aliis gravem et ipsis qui habeant praecipitem et effrenatam esse.

concordiae in civitatibus principes et ordines inter se, et in commune omnes civitates consulerent. adversus consentientis nec regem quemquam satis validum nec tyrannum fore;

discordiam et seditionem omnia opportuna insidiantibus facere, cum pars, quae domestico certamine inferior sit, externo potius se applicet quam civi cedat.

alienis armis partam, externa fide redditam libertatem sua cura custodirent servarentque, ut populus Romanus dignis datam libertatem ac munus suum bene positum sciret.

has velut parentis voces cum audirent, manare omnibus gaudio lacrimae, adeo ut ipsum quoque confunderent dicentem.

paulisper fremitus approbantium dicta fuit monentiumque aliorum alios, ut eas voces velut oraculo missas in pectora animosque demitterent.

silentio deinde facto petiit ab iis, ut civis Romanos, si qui apud eos in servitute essent, conquisitos intra duos menses mitterent ad se in Thessaliam;

ne ipsis quidem honestum esse in liberata terra liberatores eius servire. omnes acclamarunt gratias se inter etiam ob hoc agere, quod admoniti essent, ut tam pio, tam necessario officio fungerentur.

multitudinis eorum argumentum sit, quod Polybius scribit centum talentis rem Achaeis stetisse, cum quingenos denarios pretium in capita, quod redderetur dominis, statuissent. mille enim ducentos ea ratione Achaia habuit.

adice nunc pro portione, quot verisimile sit Graeciam totam habuisse.

nondum conventus dimissus erat, cum respiciunt praesidium ab Acrocorintho descendens protinus duci ad portam atque abire.

quorum agmen imperator secutus prosequentibus cunctis, servatorem liberatoremque acclamantibus, salutatis dimissisque iis eadem,