Ab urbe condita

magnum utrisque impedimentum ad rem gerendam fuit ager consitus crebris arboribus hortique, ut in suburbanis locis, et coartata itinera maceriis et locis interclusa.

itaque pariter ducibus consilium fuit excedendi ea regione, et velut ex praedicto ambo Scotusam petierunt, Philippus spe frumentandi inde, Romanus, ut praegressus corrumperet hosti

per diem totum, quia colles intererant, nullo conspecta inter se loco agmina ierunt Romani ad Eretriam Phthiotici agri,

Philippus super amnem Onchestum posuit castra.

ne postero quidem die, cum Philippus ad Melambium quod vocant Scotusaei agri, Quinctius circa Thetideum Pharsaliae terrae posuisset castra, aut hi aut illi, ubi hostis esset, satis compertum habuerunt.

tertio die primo nimbus effusus, dein caligo nocti simillima Romanos metu insidiarum tenuit.

Philippus maturandi itineris causa,

post imbrem nubibus in terram demissis nihil deterritus, signa ferri iussit; sed tam densa caligo occaecaverat diem, ut neque signiferi viam signa milites cernerent, agmen ad incertos clamores vagum velut errore nocturno turbaretur.

supergressi qui Cynoscephalae vocantur, relicta ibi firma peditum equitumque posuerunt castra.

Romanus eisdem ad Thetideum castris cum se tenuisset, exploratum tamen, ubi hostis esset, decem turmas equitum et mille pedites misit monitos, ut ab insidiis, quas dies obscurus apertis quoque locis tecturus esset,

praecaverent. ubi ventum ad insessos est, pavore mutuo iniecto velut torpentes quieverunt; dein nuntiis retro in castra ad duces missis, ubi primus terror ab necopinato visu consedit, non diutius certamine abstinuere.