Ab urbe condita

Carthagine et multitudinis adsuetae domum frequentare concursus ad vestibulum aedium est factus.

ut non comparere eum vulgatum est, in forum turba convenit principem civitatis quaerentium;

et alii fugam conscisse, id quod erat, alii fraude Romanorum interfectum, idque magis vulgo fremebant, variosque vultus cerneres ut in civitate aliorum alias partes foventium et factionibus discordi; visum deinde Cercinae eum tandem allatum est.

et Romani legati cum in senatu exposuissent compertum patribus Romanis esse, et Philippum regem ante ab Hannibale maxime accensum bellum populo Romano fecisse,

et nunc litteras nuntiosque ab eo ad Antiochum et Aetolos missos, consiliaque inita inpellendae ad defectionem Carthaginis, nec alio eum quam ad Antiochum regem profectum; quieturum eum, antequam bellum toto orbe terrarum concisset;

id ei non debere impune esse, si satisfacere Carthaginienses populo Romano vellent eorum sua voluntate nec publico consilio factum esse:

Carthaginienses responderunt, quidquid aecum censuissent Romani, facturos esse.

Hannibal prospero cursu Tyrum pervenit exceptusque a conditoribus Carthaginis, ut ab altera patria, vir tam clarus omni genere honorum, paucos moratus dies Antiochiam navigat.

ibi profectum iam regem in Asiam cum audisset filiumque eius sollemne ludorum ad Daphnen celebrantem convenisset, comiter ab eo exceptus nullam moram navigandi fecit.