Ab urbe condita

plebei septiens instaurati; M’. Acilius

et de argento multaticio tria signa aenea, Cererem que et Liberam, posuerunt.

L. Furius et M. Claudius Marcellus inito, cum de provinciis ageretur et Italiam utrique provinciam senatus decerneret, ut Macedoniam cum Italia sortirentur tendebant.

Marcellus, provinciae cupidior, pacem simulatam ac fallacem dicendo et si exercitus inde deportatus esset, regem,

dubios sententiae patres fecerat. et forsitan obtinuisset consul, ni Q. Marcius Ralla et C. Atinius Labeo tribuni plebis se intercessuros dixissent, ni prius ipsi ad plebem tulissent, vellent iuberentne cum rege Philippo pacem esse.

ea rogatio in Capitolio ad plebem lata est; omnes quinque et triginta tribus “uti rogas” iusserunt.

et quo magis pacem ratam esse in Macedonia vulgo laetarentur, tristis ex Hispania adlatus nuntius effecit vulgataeque litterae

“C. Sempronium Tuditanum proconsulem in citeriore Hispania proelio victum, exercitum eius fusum fugatumque, multos inlustris viros in acie cecidisse, Tuditanum cum gravi vulnere relatum ex proelio haud ita multo post expirasse.”

consulibus ambobus Italia provincia cum iis legionibus, quas superiores consules habuissent, decreta, et ut quattuor legiones novas scriberent, urbanas, duas, quae quo senatus censuisset mitterentur;

et T. Quinctius Flamininus cum duabus legionibus provinciam eodem exercitu obtinere iussus; imperium ei prorogatum satis iam ante videri esse.

praetores deinde provincias sortiti, L. Apustius Fullo urbanam iurisdictionem, M’. Acilius Glabrio inter civis et peregrinos, Q. Fabius Buteo Hispaniam ulteriorem,

Q. Minucius Thermus citeriorem, C. Laelius Ti. Sempronius Longus Sardiniam.

Q. Fabio et Q. Minucio, quibus Hispaniae provinciae evenerant; consules legiones singulas ex quattuor ab se scriptis,

quas videretur, ut darent decretum est et socium ac Latini

bellum in Hispania quinto post anno motum est, quam simul cum Punico bello fuerat finitum.