Ab urbe condita

multa egregie Rhodii pro fide erga populum Romanum proque universo nomine Graecorum terra marique ausi sunt,

nihil magnificentius, quam quod ea tempestate, non territi tanta mole inminentis belli, legatos ad regem miserunt, ne Chelidonias — promunturium Ciliciae est inclutum foedere antiquo Atheniensium cum regibus Persarum — superaret: si eo fine non contineret classem copiasque suas,

se obviam ituros, non ab odio ullo, sed ne coniungi eum Philippo paterentur et impedimento esse Romanis liberantibus Graeciam.

Coracesium eo tempore Antiochus

omnibus his aliisque eius orae castellis aut metu aut voluntate sine certamine in dicionem acceptis, Coracesium praeter spem clausis portis tenebat eum.

ibi legati Rhodiorum auditi. et quamquam ea legatio erat,

quae accendere regium animum posset, temperavit irae et legatos se Rhodum missurum respondit mandaturum, ut renovarent vetusta iura cum ea civitate sua maiorumque suorum et vetarent eos pertimescere adventum regis: nihil aut iis aut sociis eorum noxiae futurum fraudive;

nam Romanorum se non violaturum, argumento et suam recentem ad eos legationem esse et senatus honorifica in se decreta responsaque.

forte legati redierant ab Roma comiter auditi dimissique, ut tempus postulabat,

incerto adhuc adversus Philippum eventu belli. cum haec legati regis in contione Rhodiorum agerent, nuntius venit debellatum ad Cynoscephalas esse. hoc nuntio accepto Rhodii dempto metu a Philippo consilium obviam eundi classe Antiocho;

illam alteram curam non omiserunt tuendae libertatis civitatum sociarum Ptolomaei, quibus bellum ab Antiocho imminebat.