Ab urbe condita

Titus Livius (Livy)

Titi Livi ab urbe condita libri editionem priman, Pars I-IV, Libri I-XL. Editio Stereotypica. Weissenborn, Wilhelm; Mueller, Moritz, editors. Leipzig: Teubner, 1884-1911.

neque enim ne regis quidem consilium, quo impetum in frumentatores palatos per agros fecit, reprehendendum foret,

si prosperae pugnae imposuisset. eo quoque minus est mirum temptasse eum fortunam, quod fama erat Pleuratum Dardanosque ingentibus copiis profectos domo iam in Macedoniam transcendisse;

quibus si circumventus copiis foret, sedentem Romanum debellaturum credi poterat.

itaque secundum duas adversas equestris pugnas multo minus tutam moram in iisdem stativis fore Philippus ratus, cum abire inde et fallere abiens hostem vellet, caduceatore sub occasum solis misso ad consulem,

qui indutias ad sepeliendos equites peteret, frustratus hostem secunda vigilia multis ignibus per tota castra relictis silenti agmine abit.

corpus iam curabat consul, cum, venisse caduceatorem et quid venisset, nuntiatum est.

responso tantum dato mane postero die fore copiam conveniendi, id quod quaesitum erat, nox dieique insequentis pars ad praecipiendum iter Philippo data est.

montes, quam viam non ingressurum gravi agmine Romanum sciebat, petit. consul prima luce

38
caduceatore datis indutiis dimisso ita multo post abisse hostem cum sensisset, ignarus, qua sequeretur, iisdem stativis frumentando dies aliquot consumpsit.

Stuberram deinde petit atque ex Pelagonia frumentum, quod in agris erat, convexit. inde ad Pluinnam est progressus nondum conperto, quam hostes petissent.

Philippus cum primo ad Bruanium stativa habuisset, profectus inde transversis limitibus praebuit subitum hosti. movere itaque ex Romani et ad Osphagum flumen posuerunt castra.