Ab urbe condita

ubi vellent, experirentur, quanto fortior dolor in libertate sua vindicanda quam cupiditas in iniusta dominatione esset.

de bello Sabino eos referre, tamquam maius ullum populo Romano bellum sit quam cum iis, qui legum ferendarum causa creati nihil iuris in civitate reliquerint, qui comitia, qui annuos magistratus, qui vicissitudinem imperitandi, quod unum exaequandae sit libertatis, sustulerint, qui privati fasces et regium imperium habeant.

fuisse regibus exactis patricios magistratus, creatos postea post secessionem plebis plebeios: cuius illi partis essent, rogitare. populares? quid enim eos per populum egisse? optimates? qui anno iam prope senatum non habuerint, nunc ita habeant, at de re publica loqui prohibeant?

ne nimium in metu alieno spei ponerent; graviora quae patiantur videri iam hominibus, quam quae metuant.

haec vociferante Horatio cum decemviri nec irae nec ignoscendi modum reperirent nec, quo evasura res esset, cernerent, C. Claudi, qui patruus Appi decemviri erat,

oratio fuit precibus quam iurgio similior, orantis per sui fratris parentisque eius manes, ut civilis potius societatis,

in qua natus esset, quam foederis nefarie icti cum collegis meminisset. multo id magis se illius causa orare quam rei publicae;