Ab urbe condita

ab his proxumi audita incerta eoque vaniora ferre ad alios. cursus clamorque vocantium ad arma multum a pavore captae urbis abesse.

forte ab Algido Quinctius consul redierat Romam. id remedium timori fuit; tumultuque sedato victos timeri increpans hostes praesidia portis inposuit.

vocato dein senatu cum ex auctoritate patrum iustitio indicto profectus ad tutandos fines esset Q. Servilio praefecto urbis relicto, hostem in agris non invenit.

ab altero consule res gesta egregie est;

qui, qua venturum hostem sciebat, gravem praeda eoque inpeditiore agmine incedentem adgressus funestam populationem fecit. pauci hostium evasere ex insidiis; praeda omnis recepta est. sic finem iustitio, quod quadriduum fuit, reditus Quincti consulis in urbem fecit. census deinde actus

et conditum ab Quinctio lustrum. censa civium capita centum quattuor milia septingenta quattuordecim dicuntur praeter orbos orbasque.

in Aequis nihil deinde memorabile actum. in oppida sua se recepere uri sua popularique passi. consul, cum aliquotiens per omnem hostium agrum infesto agmine populabundus isset, cum ingenti laude praedaque Romam rediit.

consules inde A. Postumius Albus, Sp. Furius Fusus. Furios Fusios scripsere quidam; id admoneo, ne quis inmutationem virorum ipsorum esse, quae nominum est, putet.