Ab urbe condita

consularem exercitum ipsumque consulem increpans “carebis” inquit “praedae parte, miles, ex eo hoste, cui prope praedae fuisti; et tu, L. Minuci, donec consularem animum incipias habere, legatus his legionibus praeeris.”

ita se Minucius abdicat consulatu iussusque ad exercitum manet. sed adeo tum imperio meliori animus mansuete oboediens erat, ut beneficii magis quam ignominiae hic exercitus memor et coronam auream dictatori libram pondo decreverit et proficiscentem eum patronum salutaverit.

Romae a Q. Fabio praefecto urbis senatus habitus triumphantem Quinctium quo veniebat agmine urbem ingredi iussit. ducti ante currum hostium duces, militaria signa praelata, secutus exercitus praeda onustus. epulae instructae dicuntur fuisse ante omnium domus,

epulantesque cum carmine triumphali et sollemnibus iocis comisantium modo currum secuti sunt.

eo die L. Mamilio Tusculano adprobantibus cunctis civitas data est. confestim se dictator magistratu abdicasset, ni comitia M. Volsci, falsi testis, tenuissent: ea ne inpedirent tribuni, dictatoris obstitit metus. Volscius damnatus Lanuvium in exilium abiit.

Quinctius sexto decimo die dictatura in sex menses accepta se abdicavit. per eos dies consul Nautius ad Eretum cum Sabinis egregie pugnat; ad vastatos agros ea quoque clades accessit Sabinis. Minucio Fabius successor in Algidum missus.

extremo anno agitatum de lege ab tribunis est; sed quia duo exercitus aberant,

lupos visos in Capitolio ferunt a canibus fugatos; ob id prodigium lustratum Capitolium esse. haec eo anno gesta.