Ab urbe condita

adiret id concilium, ut, qui Siculi bello ibi profugi aut Tarentini cives relegati ab Hannibale essent, domos redirent scirentque sua omnia iis, quae ante bellum habuissent, reddere populum Romanum. quia periculosissimus annus inminere videbatur,

neque consules in re publica erant, in consules designatos omnes versi, quam primum eos sortiri provincias et praesciscere, quam quisque eorum provinciam, quem hostem haberet, volebant.

de reconciliatione etiam gratiae eorum in senatu actum est principio facto a Q. Fabio Maximo.

inimicitiae autem nobiles inter eos erant et acerbiores eas indignioresque Livio sua calamitas fecerat, quod spretum se in ea fortuna credebat.

itaque is magis inplacabilis erat et nihil opus esse reconciliatione aiebat: acrius et intentius

vicit tamen auctoritas senatus ut positis simultatibus communi animo consilioque administrarent rem publicam.

provinciae iis non permixtae regionibus, sicut superioribus annis, sed diversae extremis Italiae finibus, alteri adversus Hannibalem Bruttii et Lucani, alteri Gallia adversus Hasdrubalem, quem iam Alpibus adpropinquare fama erat, decreta.