Ab urbe condita

per eosdem dies P. Scipionem par terror, periculum maius ab novo hoste urgebat.

Masinissa erat iuvenis, eo tempore socius Carthaginiensium, deinde clarum potentemque Romana fecit amicitia. is tum cum equitatu Numidarum

et advenienti P. Scipioni occurrit et deinde adsidue dies noctesque infestus aderat,

ut non vagos tantum procul a castris lignatum pabulatumque progressos exciperet, sed ipsis obequitaret castris invectusque in medias saepe omnia ingenti tumultu turbaret.

noctibus quoque saepe incursu repentino in portis valloque trepidatum est, nec aut locus aut tempus ullum vacuum a metu ac sollicitudine erat Romanis,

compulsique intra vallum adempto rerum omnium usu. cum prope iusta obsidio esset futuramque artiorem appareret, si se Indibilis, quem cum septem milibus et quingentis Suessetanorum adventare fama erat, Poenis coniunxisset,

et providens Scipio victus necessitatibus temerarium capit consilium, ut nocte Indibili obviam iret et, quocumque occurrisset loco, proelium consereret.

relicto igitur modico praesidio in castris praepositoque Ti. Fonteio legato media nocte profectus cum obviis hostibus manus conseruit.

agmina magis acies pugnabant, superior tamen, ut in tumultuaria pugna, Romanus erat. ceterum et equites Numidae repente, quos fefellisse se dux ratus erat, ab lateribus circumfusi magnum terrorem intulere,