Ab urbe condita

abi, nuntia publice patribus, urbem Romanam muniant ac, priusquam victor hostis advenit, praesidiis firment; Q. Fabio, L. Aemilium praeceptorum eius et vixisse adhuc et mori.

me in hac strage militum meorum patere expirare, ne aut reus iterum e consulatue sim aut accusator collegae existam, ut alieno crilatu sim aut accusator collegae existam, ut alieno crimine innocentiam meam protegam.”

haec eos agentis prius turba fugientium civium, deinde hostes oppressere; consulem ignorantes, quis esset, obruere telis, Lentulum inter tumultum abripuit equus. tum undique effuse fugiunt.

septem milia hominum in minora castra decem in maiora, duo ferme in vicum ipsum Cannas; — perfugerunt, qui extemplo a Carthalone atque equitibus nullo munimento tegente vicum circumventi sunt.

consul alter, seu forte seu consilio nulli fugientium insertus agmini, cum quinquaginta fere equitibus perfugit.

quadraginta quinque milia quingenti pedites, duo milia septingenti equites et tantadem prope civium sociorumque pars caesi dicuntur; in his ambo consulum quaestores,

L. Atilius et L. Furius Bibaculus, et undetriginta tribuni militum, consulares quidam praetoriique et aedilicii — inter eos Cn. Servilium Geminum et M. Minucium numerant, qui magister equitum priore anno, aliquot annis ante consul fuerat —

, octoginta praeterea aut senatores aut qui eos magistratus gessissent, unde in senatum legi deberent, cum sua voluntate milites in legionibus facti essent.

capta eo proelio tria milia peditum et equites mille et quingenti dicuntur.