Epistulae
Horace
Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.
- promittit, persuadet uti mercetur agellum.
- mercatur. ne [*]() te longis ambagibus [*]() ultra
- quam satis est morer, ex nitido fit rusticus atque
- sulcos et vineta crepat mera, praeparat ulmos,
- immoritur studiis et amore senescit habendi.
- verum ubi oves furto, morbo periere capellae,
- spem mentita seges, bos est enectus arando,
- offensus damnis media de nocte caballum
- arripit iratusque Philippi tendit ad aedis.
- quem simul aspexit scabrum intonsumque Philippus,
- durus, ait, “Voltei, nimis attentusque videris
- esse mihi.” “pol, me miserum, patrone, vocares,
- si velles,” inquit, “verum mihi ponere [*]() nomen.
- quod te per Genium dextramque deosque Penatis
- obsecro et obtestor, vitae me redde priori!”
- Qui semel [*]() aspexit, quantum dimissa petitis
- praestent, mature redeat repetatque relicta.
- metiri se quemque suo modulo ae pede verum est.
p.302