Epistulae
Horace
Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.
- Si fortunatum species et gratia praestat,
- mercemur servum, qui dictet nomina, laevum [*]()
- qui fodicet latus et cogat trans pondera [*]() dextram
- porrigere: “hic [*]() multum in Fabia valet, ille Velina;
- cui libet hic fasces dabit eripietque curule
- cui volet importunus ebur.” frater, pater adde:
- ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta.[*]()
- Si bene qui cenat bene vivit, lucet, eamus
- quo ducit gula; piscemur, venemur, ut olim
- Gargilius, qui mane plagas, venabula, servos
- differtum transire [*]() forum populumque [*]() iubebat,
- unus ut e multis populo spectante referret
- emptum mulus aprum, crudi tumidique lavemur,
- quid deceat, quid non, obliti, Caerite cera
- digni, remigium vitiosum Ithacensis Ulixei,
- cui potior patria [*]() fuit interdicta voluptas.
- si, Mimnermus uti censet, sine amore iocisque
- nil est iucundum, vivas in amore iocisque?.
- Vive, vale! si quid novisti rectius istis,
- candidus imperti; si nil,[*]() his utere mecum.