Epistulae

Horace

Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.

  1. Si fortunatum species et gratia praestat,
  2. mercemur servum, qui dictet nomina, laevum [*]()
  3. qui fodicet latus et cogat trans pondera [*]() dextram
  4. porrigere: “hic [*]() multum in Fabia valet, ille Velina;
  5. cui libet hic fasces dabit eripietque curule
  6. cui volet importunus ebur.” frater, pater adde:
  7. ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta.[*]()
  8. Si bene qui cenat bene vivit, lucet, eamus
  9. quo ducit gula; piscemur, venemur, ut olim
  10. Gargilius, qui mane plagas, venabula, servos
  11. differtum transire [*]() forum populumque [*]() iubebat,
  12. unus ut e multis populo spectante referret
  13. emptum mulus aprum, crudi tumidique lavemur,
  14. quid deceat, quid non, obliti, Caerite cera
  15. digni, remigium vitiosum Ithacensis Ulixei,
  16. cui potior patria [*]() fuit interdicta voluptas.
  17. si, Mimnermus uti censet, sine amore iocisque
  18. nil est iucundum, vivas in amore iocisque?.
  19. Vive, vale! si quid novisti rectius istis,
  20. candidus imperti; si nil,[*]() his utere mecum.