Epistulae
Horace
Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.
- nec socerum quaerit, quem versibus oblinat [*]() atris,
- nec sponsae laqueum famoso carmine nectit,
- hunc ego, non alio dictum prius ore, Latinus [*]()
- volgavi fidicen. iuvat immemorata ferentem
- ingenuis [*]() oculisque legi manibusque teneri.
- Scire velis, mea cur ingratus opuscula lector
- laudet ametque domi, premat extra limen iniquus:
- non ego ventosae plebis suffragia venor
- impensis cenarum et tritae munere vestis;
- non ego, nobilium scriptorum auditor [*]() et ultor,
- grammaticas ambire tribus et pulpita dignor.
- hinc illae lacrimae. “spissis indigna theatris
- scripta pudet recitare et nugis addere pondus,”
- si dixi, rides, ait, “et Iovis auribus ista
- servas: fidis enim manare poetica mella
- te solum, tibi pulcher.” ad haec ego naribus uti
- formido et, luctantis acuto ne secer ungui,
- displicet iste [*]() locus, clamo et diludia posco,
- ludus enim genuit trepidum certamen et iram,
- ira truces inimicitias et funebre bellum.
p.384