Epistulae

Horace

Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.

  1. nocturnos iures te formidare tepores.
    2. p.376
  2. deme supercilio nubem: plerumque modestus
  3. occupat obscuri speciem, taciturnus acerbi.
  4. Inter cuncta leges et percontabere doctos,
  5. qua ratione queas traducere leniter aevum,
  6. num te semper inops agitet vexetque cupido,
  7. num [*]() pavor et rerum mediocriter utilium spes,
  8. virtutem doctrina paret Naturane donet,
  9. quid minuat curas, quid te tibi reddat amicum,
  10. quid pure tranquillet, honos an dulce lucellum,
  11. an secretum iter et fallentis semita vitae.
  12. Me quotiens reficit gelidus Digentia rivus,
  13. quem Mandela bibit, rugosus frigore pagus,
  14. quid sentire putas? quid credis, amice, precari?
  15. sit mihi quod nunc est, etiam minus, et [*]() mihi vivam
  16. quod superest aevi, si quid superesse volunt di;
  17. sit bona [*]() librorum et provisae frugis in annum
  18. copia, neu fluitem dubiae spe pendulus horae.[*]()
  19. Sed satis est orare Iovem, qui [*]() ponit [*]() et aufert,
  20. det vitam, det opes; aequum mi animum ipse parabo.