Epistulae
Horace
Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.
- quid minuat curas, quid te tibi reddat amicum,
- quid pure tranquillet, honos an dulce lucellum,
- an secretum iter et fallentis semita vitae.
- Me quotiens reficit gelidus Digentia rivus,
- quem Mandela bibit, rugosus frigore pagus,
- quid sentire putas? quid credis, amice, precari?
- sit mihi quod nunc est, etiam minus, et [*]() mihi vivam
- quod superest aevi, si quid superesse volunt di;
- sit bona [*]() librorum et provisae frugis in annum
- copia, neu fluitem dubiae spe pendulus horae.[*]()
- Sed satis est orare Iovem, qui [*]() ponit [*]() et aufert,
- det vitam, det opes; aequum mi animum ipse parabo.
p.378
- Prisco si credis, Maecenas docte, Cratino,
- nulla placere diu nec vivere carmina possunt,
- quae scribuntur aquae potoribus. [*]() ut male sanos
- adscripsit Liber Satyris Faunisque poetas,
- vina fere dulces oluerunt mane Camenae.
- laudibus arguitur vini vinosus Homerus;
- Ennius ipse pater numquam nisi potus ad arma
- prosiluit dicenda. “Forum Putealque Libonis