Epistulae

Horace

Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.

  1. da mihi fallere, da iusto sanctoque [*]() videri,
  2. noctem peccatis et fraudibus obice nubem.”
  3. Qui melior servo, qui [*]() liberior sit avarus,
  4. in triviis fixum cum se demittit [*]() ob assem,
    5. p.356
  5. non video; nam qui cupiet, metuet quoque; porro,
  6. qui metuens vivet, liber mihi non erit umquam,
  7. perdidit arma, locum Virtutis deseruit, qui
  8. semper in augenda festinat et obruitur re.
  9. vendere cum possis captivum, occidere noli;
  10. serviet utiliter; sine pascat durus aretque,
  11. naviget ac mediis hiemet mercator in undis,
  12. annonae prosit, portet frumenta penusque.
  13. Vir bonus et sapiens audebit dicere: “Pentheu,
  14. rector Thebarum, quid me perferre patique
  15. indignum coges?” Adimam bona. “Nempe pecus, rem,
  16. lectos, argentum: tollas licet.” “In manicis ot
  17. compedibus saevo te sub custode tenebo.”
  18. Ipse deus, simul atque volam, me solvet. opinor,
  19. hoc sentit moriar. mors ultima linea rerum est.[*]()