Satires
Horace
Horace. The Works of Horace. Vol. II. Smart, Christopher, editor. Philadelphia: J. Whetham, 1836.
- ditior hic aut est quia doctior; est locus uni
- cuique suus.’ ‘magnum narras, vix credibile.’ ‘atqui
- sic habet.’ ‘accendis quare cupiam magis illi
- proximus esse.’ ‘velis tantummodo: quae tua virtus,
- expugnabis: et est qui vinci possit eoque
- difficilis aditus primos habet.’ ‘haud mihi dero:
- muneribus servos corrumpam; non, hodie si
- exclusus fuero, desistam; tempora quaeram,
- occurram in triviis, deducam. nil sine magno
- vita labore dedit mortalibus.’ haec dum agit, ecce
- Fuscus Aristius occurrit, mihi carus et illum
- qui pulchre nosset. consistimus. ‘unde venis et
- quo tendis?’ rogat et respondet. vellere coepi
- et pressare manu lentissima bracchia, nutans,
- distorquens oculos, ut me eriperet. male salsus
- ridens dissimulare; meum iecur urere bilis.
- ‘certe nescio quid secreto velle loqui te
- aiebas mecum.’ ‘memini bene, sed meliore
- tempore dicam; hodie tricensima sabbata: vin tu
- curtis Iudaeis oppedere?’ ‘nulla mihi’ inquam