Satires
Horace
Horace. The Works of Horace. Vol. II. Smart, Christopher, editor. Philadelphia: J. Whetham, 1836.
- usque ad mala citaret ‘Io Bacchae’ modo summa
- voce, modo hac, resonat quae chordis quattuor ima.
- nil aequale homini fuit illi: saepe velut qui
- currebat fugiens hostem, persaepe velut qui
- Iunonis sacra ferret; habebat saepe ducentos,
- saepe decem servos; modo reges atque tetrarchas,
- omnia magna loquens, modo ‘sit mihi mensa tripes et
- concha salis puri et toga, quae defendere frigus
- quamvis crassa queat.’ deciens centena dedisses
- huic parco, paucis contento, quinque diebus
- nil erat in loculis; noctes vigilabat ad ipsum
- mane, diem totum stertebat; nil fuit unquam
- sic inpar sibi. nunc aliquis dicat mihi ‘quid tu?
- nullane habes vitia?’ immo alia et fortasse minora.
- Maenius absentem Novium cum carperet, ‘heus tu’
- quidam ait ‘ignoras te an ut ignotum dare nobis
- verba putas?’ ‘egomet mi ignosco’ Maenius inquit.
- stultus et inprobus hic amor est dignusque notari.
- cum tua pervideas oculis mala lippus inunctis,
- cur in amicorum vitiis tam cernis acutum