Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Nunc Iovis imperiis Rutulorum constitit oris:
- ergo eadem supplex venio et sanctum mihi numen
- arma rogo genetrix nato. Te filia Nerei,
- te potuit lacrimis Tithonia flectere coniunx.
- Aspice qui coeant populi, quae moenia clausis
- ferrum acuant portis in me exscidiumque meorum.
- Dixerat et niveis hinc atque hinc diva lacertis
- cunctantem amplexu molli fovet. Ille repente
- accepit solitam flammam, notusque medullas
- intravit calor et labefacta per ossa cucurrit:
- non secus atque olim tonitru cum rupta corusco
- ignea rima micans percurrit lumine nimbos.
- Sensit laeta dolis et formae conscia coniunx.
- Tum pater aeterno fatur devinctus amore:
- Quid causas petis ex alto? Fiducia cessit
- quo tibi, diva, mei? Similis si cura fuisset,
- tum quoque fas nobis Teucros armare fuisset:
- nec pater omnipotens Troiam nec fata vetabant
- stare decemque alios Priamum superesse per annos.
- Et nunc, si bellare paras atque haec tibi mens est,