Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- auxilium adventumque dei. Nam maximus ultor,
- tergemini nece Geryonae spoliisque superbus
- Alcides aderat taurosque hac victor agebat
- ingentis, vallemque boves amnemque tenebant.
- At furiis Caci mens effera, nequid inausum
- aut intractatum scelerisve dolive fuisset,
- quattuor a stabulis praestanti corpore tauros
- avertit, totidem forma superante iuvencas;
- atque hos, nequa forent pedibus vestigia rectis,
- cauda in speluncam tractos versisque viarum
- indiciis raptos saxo occultabat opaco:
- quaerenti nulla ad speluncam signa ferebant.
- Interea, cum iam stabulis saturata moveret
- Amphytrioniades armenta abitumque pararet,
- discessu mugire boves atque omne querelis
- impleri nemus et colles clamore relinqui.
- reddidit una boum vocem vastoque sub antro
- mugiit et Caci spem custodita fefellit.
- Hic vero Alcidae furiis exarserat atro
- felle dolor: rapit arma manu nodisque gravatum