Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- successitque gemens stabulis questuque cruentus
- atque imploranti similis tectum omne replebat.
- Silvia prima soror, palmis percussa lacertos,
- auxilium vocat et duros conclamat agrestis.
- Olli, pestis enim tacitis latet aspera silvis,
- inprovisi adsunt, hic torre armatus obusto,
- stipitis hic gravidi nodis: quod cuique repertum
- rimanti, telum ira facit. Vocat agmina Tyrrhus,
- quadrifidam quercum cuneis ut forte coactis
- scindebat, rapta spirans immane securi.
- At saeva e speculis tempus dea nacta nocendi
- ardua tecta petit stabuli et de culmine summo
- pastorale canit signum cornuque recurvo
- Tartaream intendit vocem, qua protinus omne
- contremuit nemus et silvae insonuere profundae;
- audiit et Triviae longe lacus, audiit amnis
- sulfurea Nar albus aqua fontesque Velini,
- et trepidae matres pressere ad pectora natos.
- Tum vero ad vocem celeres, qua bucina signum
- dira dedit, raptis concurrunt undique telis