Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Nec vero Alcides tantum telluris obivit,
- fixerit aeripedem cervam licet, aut Erymanthi
- pacarit nemora, et Lernam tremefecerit arcu;
- nec, qui pampineis victor iuga flectit habenis,
- Liber, agens celso Nysae de vertice tigres.
- Et dubitamus adhuc virtute extendere vires,
- aut metus Ausonia prohibet consistere terra?
- Quis procul ille autem ramis insignis olivae
- sacra ferens? Nosco crines incanaque menta
- regis Romani, primus qui legibus urbem
- fundabit, Curibus parvis et paupere terra
- missus in imperium magnum. Cui deinde subibit,
- otia qui rumpet patriae residesque movebit
- Tullus in arma viros et iam desueta triumphis
- agmina. Quem iuxta sequitur iactantior Ancus,
- nunc quoque iam nimium gaudens popularibus auris.
- Vis et Tarquinios reges, animamque superbam
- ultoris Bruti, fascesque videre receptos?
- Consulis imperium hic primus saevasque secures
- accipiet, natosque pater nova bella moventes