Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Sed me iussa deum, quae nunc has ire per umbras,
- per loca senta situ cogunt noctemque profundam,
- imperiis egere suis; nec credere quivi
- hunc tantum tibi me discessu ferre dolorem.
- Siste gradum, teque aspectu ne subtrahe nostro.
- Quem fugis? Extremum fato, quod te adloquor, hoc est.
- Talibus Aeneas ardentem et torva tuentem
- lenibat dictis animum, lacrimasque ciebat.
- Illa solo fixos oculos aversa tenebat,
- nec magis incepto voltum sermone movetur,
- quam si dura silex aut stet Marpesia cautes.
- tandem corripuit sese, atque inimica refugit
- in nemus umbriferum, coniunx ubi pristinus illi
- respondet curis aequatque Sychaeus amorem.
- Nec minus Aeneas, casu concussus iniquo,
- prosequitur lacrimis longe, et miseratur euntem.
- Inde datum molitur iter. Iamque arva tenebant
- ultima, quae bello clari secreta frequentant.
- Hic illi occurrit Tydeus, hic inclutus armis
- Parthenopaeus et Adrasti pallentis imago;