Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- rectorem navis compellat voce Menoeten:
- Quo tantum mihi dexter abis? Huc dirige gressum;
- litus ama, et laevas stringat sine palmula cautes;
- altum alii teneant. Dixit; sed caeca Menoetes
- saxa timens proram pelagi detorquet ad undas.
- Quo diversus abis? iterum Pete saxa, Menoete!
- cum clamore Gyas revocabat; et ecce Cloanthum
- respicit instantem tergo, et propiora tenentem.
- Ille inter navemque Gyae scopulosque sonantes
- radit iter laevum interior, subitoque priorem
- praeterit, et metis tenet aequora tuta relictis.
- Tum vero exarsit iuveni dolor ossibus ingens,
- nec lacrimis caruere genae, segnemque Menoeten,
- oblitus decorisque sui sociumque salutis,
- in mare praecipitem puppi deturbat ab alta;
- ipse gubernaclo rector subit, ipse magister,
- hortaturque viros, clavumque ad litora torquet.
- At gravis, ut fundo vix tandem redditus imo est,
- iam senior madidaque fluens in veste Menoetes
- summa petit scopuli siccaque in rupe resedit.