Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- I, sequere Italiam ventis, pete regna per undas.
- Spero equidem mediis, si quid pia numina possunt,
- supplicia hausurum scopulis, et nomine Dido
- saepe vocaturum. Sequar atris ignibus absens,
- et, cum frigida mors anima seduxerit artus,
- omnibus umbra locis adero. Dabis, improbe, poenas.
- Audiam et haec Manis veniet mihi fama sub imos.
- His medium dictis sermonem abrumpit, et auras
- aegra fugit, seque ex oculis avertit et aufert,
- linquens multa metu cunctantem et multa parantem
- dicere. Suscipiunt famulae, conlapsaque membra
- marmoreo referunt thalamo stratisque reponunt.
- At pius Aeneas, quamquam lenire dolentem
- solando cupit et dictis avertere curas,
- multa gemens magnoque animum labefactus amore,
- iussa tamen divom exsequitur, classemque revisit.
- Tum vero Teucri incumbunt, et litore celsas
- deducunt toto naves: natat uncta carina;
- frondentisque ferunt remos et robora silvis
- infabricata, fugae studio.