Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- et fessum quotiens mutet latus, intremere omnem
- murmure Trinacriam, et caelum subtexere fumo.
- Noctem illam tecti silvis immania monstra
- perferimus, nec quae sonitum det causa videmus.
- Nam neque erant astrorum ignes, nec lucidus aethra
- siderea polus, obscuro sed nubila caelo,
- et lunam in nimbo nox intempesta tenebat.
- Postera iamque dies primo surgebat Eoo,
- umentemque Aurora polo dimoverat umbram:
- cum subito e silvis, macie confecta suprema,
- ignoti nova forma viri miserandaque cultu
- procedit, supplexque manus ad litora tendit.
- Respicimus: dira inluvies inmissaque barba,
- consertum tegumen spinis; at cetera Graius,
- et quondam patriis ad Troiam missus in armis.
- Isque ubi Dardanios habitus et Troia vidit
- arma procul, paulum aspectu conterritus haesit,
- continuitque gradum; mox sese ad litora praeceps
- cum fletu precibusque tulit: Per sidera testor,
- per superos atque hoc caeli spirabile lumen,