Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Sed tamen idem olim curru succedere sueti
- quadrupedes, et frena iugo concordia ferre;
- spes et pacis ait. Tum numina sancta precamur
- Palladis armisonae, quae prima accepit ovantis,
- et capita ante aras Phrygio velamur amictu;
- praeceptisque Heleni, dederat quae maxima, rite
- Iunoni Argivae iussos adolemus honores.
- Haud mora, continuo perfectis ordine votis,
- cornua velatarum obvertimus antemarum,
- Graiugenumque domos suspectaque linquimus arva.
- Hinc sinus Herculei (si vera est fama) Tarenti
- cernitur; attollit se diva Lacinia contra,
- Caulonisque arces et navifragum Scylaceum.
- Tum procul e fluctu Trinacria cernitur Aetna,
- et gemitum ingentem pelagi pulsataque saxa
- audimus longe fractasque ad litora voces,
- exsultantque vada, atque aestu miscentur harenae.
- Et pater Anchises: Nimirum haec illa Charybdis:
- hos Helenus scopulos, haec saxa horrenda canebat.
- Eripite, O socii, pariterque insurgite remis!