Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- provehor, et fando surgentis demoror austros?
- Nec minus Andromache digressu maesta supremo
- fert picturatas auri subtemine vestes
- et Phrygiam Ascanio chlamydem (nec cedit honore),
- textilibusque onerat donis, ac talia fatur:
- Accipe et haec, manuum tibi quae monumenta mearum
- sint, puer, et longum Andromachae testentur amorem,
- coniugis Hectoreae. Cape dona extrema tuorum,
- O mihi sola mei super Astyanactis imago:
- sic oculos, sic ille manus, sic ora ferebat;
- et nunc aequali tecum pubesceret aevo.
- Hos ego digrediens lacrimis adfabar obortis:
- Vivite felices, quibus est fortuna peracta
- iam sua; nos alia ex aliis in fata vocamur.
- Vobis parta quies; nullum maris aequor arandum,
- arva neque Ausoniae semper cedentia retro
- quaerenda. Effigiem Xanthi Troiamque videtis
- quam vestrae fecere manus, melioribus, opto,
- auspiciis, et quae fuerit minus obvia Graiis.
- Si quando Thybrim vicinaque Thybridis arva