Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- iura domosque dabam: subito cum tabida membris,
- corrupto caeli tractu, miserandaque venit
- arboribusque satisque lues et letifer annus.
- Linquebant dulcis animas, aut aegra trahebant
- corpora; tum sterilis exurere Sirius agros;
- arebant herbae, et victum seges aegra negabat.
- Rursus ad oraclum Ortygiae Phoebumque remenso
- hortatur pater ire mari, veniamque precari:
- quam fessis finem rebus ferat; unde laborum
- temptare auxilium iubeat; quo vertere cursus.
- Nox erat, et terris animalia somnus habebat:
- effigies sacrae divom Phrygiique Penates,
- quos mecum a Troia mediisque ex ignibus urbis
- extuleram, visi ante oculos adstare iacentis
- in somnis, multo manifesti lumine, qua se
- plena per insertas fundebat luna fenestras;
- tum sic adfari et curas his demere dictis:
- Quod tibi delato Ortygiam dicturus Apollo est,
- hic canit, et tua nos en ultro ad limina mittit.
- Nos te, Dardania incensa, tuaque arma secuti,