Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- nobilitas dabat, incertum de patre ferebat),
- surgit et his onerat dictis atque aggerat iras:
- Rem nulli obscuram nostrae nec vocis egentem
- consulis, O bone rex: cuncti se scire fatentur,
- quid fortuna ferat populi, sed dicere mussant.
- Det libertatem fandi flatusque remittat
- cuius ob auspicium infaustum moresque sinistros
- (dicam equidem, licet arma mihi mortemque minetur)
- lumina tot cecidisse ducum totamque videmus
- consedisse urbem luctu, dum Troia temptat
- castra fugae fidens et caelum territat armis.
- Unum etiam donis istis, quae plurima mitti
- Dardanidis dicique iubes, unum, optime regum,
- adicias nec te ullius violentia vincat,
- quin natam egregio genero dignisque hymenaeis
- des, pater, et pacem hanc aeterno foedere iungas.
- Quod si tantus habet mentes et pectora terror,
- ipsum obtestemur veniamque oremus ab ipso:
- cedat, ius proprium regi patriaeque remittat.
- Quid miseros totiens in aperta pericula cives