Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Iamque in conspectu Teucros habet et sua castra,
- stans celsa in puppi; clipeum cum deinde sinistra
- extulit ardentem. Clamorem ad sidera tollunt
- Dardanidae e muris, spes addita suscitat iras,
- tela manu iaciunt: quales sub nubibus atris
- Strymoniae dant signa grues atque aethera tranant
- cum sonitu fugiuntque notos clamore secundo.
- At Rutulo regi ducibusque ea mira videri
- Ausoniis, donec versas ad litora puppes
- respiciunt totumque adlabi classibus aequor.
- Ardet apex capiti cristisque a vertice flamma
- funditur et vastos umbo vomit aureus ignes:
- non secus ac liquida siquando nocte cometae
- sanguinei lugubre rubent aut Sirius ardor,
- ille sitim morbosque ferens mortalibus aegris,
- nascitur et laevo contristat lumine caelum.
- Haud tamen audaci Turno fiducia cessit
- litora praecipere et venientis pellere terra.
- ultro animos tollit dictis atque increpat ultro
- Quod votis optastis, adest, perfringere dextra;