Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Tum pater omnipotens, rerum cui prima potestas,
- infit; eo dicente deum domus alta silescit
- et tremefacta solo tellus, silet arduus aether,
- tum Zephyri posuere, premit placida aequora pontus:
- Accipite ergo animis atque haec mea figite dicta.
- Quandoquidem Ausonios coniungi foedere Teucris
- haud licitum, nec vestra capit discordia finem:
- quae cuique est fortuna hodie, quam quisque secat spem,
- Tros Rutulusne fuat nullo discrimine habebo.
- Seu fatis Italum castra obsidione tenentur
- sive errore malo Troiae monitisque sinistris.
- Nec Rutulos solvo: sua cuique exorsa laborem
- fortunamque ferent. Rex Iuppiter omnibus idem.
- Fata viam invenient. Stygii per flumina fratris,
- per pice torrentis atraque voragine ripas
- adnuit et totum nutu tremefecit Olympum.
- Hic finis fandi. Solio tum Iuppiter aureo
- surgit, caelicolae medium quem ad limina ducunt.
- Interea Rutuli portis circum omnibus instant
- sternere caede viros et moenia cingere flammis.