Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Bis denis Phrygium conscendi navibus aequor,
- matre dea monstrante viam, data fata secutus;
- vix septem convolsae undis Euroque supersunt.
- Ipse ignotus, egens, Libyae deserta peragro,
- Europa atque Asia pulsus. Nec plura querentem
- passa Venus medio sic interfata dolore est:
- Quisquis es, haud, credo, invisus caelestibus auras
- vitalis carpis, Tyriam qui adveneris urbem.
- Perge modo, atque hinc te reginae ad limina perfer,
- Namque tibi reduces socios classemque relatam
- nuntio, et in tutum versis aquilonibus actam,
- ni frustra augurium vani docuere parentes.
- Aspice bis senos laetantis agmine cycnos,
- aetheria quos lapsa plaga Iovis ales aperto
- turbabat caelo; nunc terras ordine longo
- aut capere, aut captas iam despectare videntur:
- ut reduces illi ludunt stridentibus alis,
- et coetu cinxere polum, cantusque dedere,
- haud aliter puppesque tuae pubesque tuorum
- aut portum tenet aut pleno subit ostia velo.