Georgics
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Quin ipsae stupuere domus atque intima Leti
- tartara caeruleosque implexae crinibus angues
- Eumenides, tenuitque inhians tria Cerberus ora
- atque Ixionii vento rota constitit orbis.
- Iamque pedem referens casus evaserat omnes;
- redditaque Eurydice superas veniebat ad auras,
- pone sequens, namque hanc dederat Proserpina legem,
- cum subita incautum dementia cepit amantem,
- ignoscenda quidem, scirent si ignoscere manes.
- Restitit Eurydicenque suam iam luce sub ipsa
- immemor heu! victusque animi respexit. Ibi omnis
- effusus labor atque immitis rupta tyranni
- foedera, terque fragor stagnis auditus Avernis.
- Illa, “Quis et me,” inquit, “miseram et te perdidit, Orpheu,
- quis tantus furor? En iterum crudelia retro
- Fata vocant, conditque natantia lumina somnus.
- Iamque vale: feror ingenti circumdata nocte
- invalidasque tibi tendens, heu non tua, palmas!”
- dixit et ex oculis subito, ceu fumus in auras
- commixtus tenues, fugit diversa, neque illum,