Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  1. novimus et qui te, transversa tuentibus hircis,
  2. et quo—sed faciles Nymphae risere—sacello.
Menalcas
  1. Tum, credo, cum me arbustum videre Miconis
  2. atque mala vitis incidere falce novellas.
Damoetas
  1. Aut hic ad veteres fagos cum Daphnidis arcum
  2. fregisti et calamos quae tu, perverse Menalca,
  3. et cum vidisti puero donata, dolebas,
  4. et si non aliqua nocuisses, mortuus esses.
Menalcas
  1. Quid domini faciant, audent cum talia fures!
  2. non ego te vidi Damonis, pessime, caprum
  3. excipere insidiis, multum latrante Lycisca?
  4. et cum clamarem: “Quo nunc se proripit ille?
  5. Tityre, coge pecus,” tu post carecta latebas.
Damoetas
  1. An mihi cantando victus non redderet ille
  2. quem mea carminibus meruisset fistula caprum?
  3. Si nescis, meus ille caper fuit; et mihi Damon
  4. ipse fatebatur, sed reddere posse negabat.
Menalcas
  1. Cantando tu illum, aut umquam tibi fistula cera
  2. iuncta fuit? Non tu in triviis, indocte, solebas
  3. stridenti miserum stipula disperdere carmen?