Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  1. Idem amor exitium est pecori pecorisque magistro.
Menalcas
  1. His certe neque amor causa est; vix ossibus haerent.
  2. nescio quis teneros oculus mihi fascinat agnos.
Damoetas
  1. Dic, quibus in terris—et eris mihi magnus Apollo—
  2. tris pateat caeli spatium non amplius ulnas.
Menalcas
  1. Dic, quibus in terris inscripti nomina regum
  2. nascantur flores, et Phyllida solus habeto.
Palaemon
  1. Non nostrum inter vos tantas componere lites.
  2. Et vitula tu dignus, et hic, et quisquis amores
  3. aut metuet dulces, aut experietur amaros.
  4. Claudite iam rivos, pueri, sat prata biberunt.
  • Sicelides Musae, paulo maiora canamus!
  • Non omnis arbusta iuvant humilesque myricae;
  • si canimus silvas, silvae sint consule dignae.
  • Ultima Cumaei venit iam carminis aetas;
  • magnus ab integro saeclorum nascitur ordo:
  • iam redit et Virgo, redeunt Saturnia regna;
  • iam nova progenies caelo demittitur alto.
  • Tu modo nascenti puero, quo ferrea primum
  • desinet ac toto surget gens aurea mundo,