Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  • ut deus ille malis hominum mitescere discat!
  • Iam neque hamadryades rursus nec carmina nobis
  • ipsa placent; ipsae rursus concedite silvae.
  • non illum nostri possunt mutare labores,
  • nec si frigoribus mediis Hebrumque bibamus,
  • Sithoniasque nives hiemis subeamus aquosae,
  • nec si, cum moriens alta liber aret in ulmo,
  • Aethiopum versemus ovis sub sidere Cancri.
  • omnia vincit Amor; et nos cedamus Amori.”
  • Haec sat erit, divae, vestrum cecinisse poetam,
  • dum sedet et gracili fiscellam texit hibisco,
  • Pierides; vos haec facietis maxima Gallo—
  • Gallo, cuius amor tantum mihi crescit in horas,
  • quantum vere novo viridis se subicit alnus.
  • Surgamus; solet esse gravis cantantibus umbra;
  • iuniperi gravis umbra; nocent et frugibus umbrae.
  • Ite domum saturae, venit Hesperus, ite capellae.