Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  • sanguineis ebuli bacis minioque rubentem.
  • “Ecquis erit modus?” inquit; “Amor non talia curat;
  • nec lacrimis crudelis Amor, nec gramina rivis,
  • nec cytiso saturantur apes, nec fronde capellae.”
  • Tristis at ille: “Tamen cantabitis, Arcades,” inquit
  • “montibus haec vestris: soli cantare periti
  • Arcades. O mihi tum quam molliter ossa quiescant,
  • vestra meos olim si fistula dicat amores!
  • Atque utinam ex vobis unus, vestrique fuissem
  • aut custos gregis, aut maturae vinitor uvae!
  • Certe, sive mihi Phillis, sive esset Amyntas,
  • seu quicumque furor—quid tum, si fuscus Amyntas;
  • et nigrae violae sunt et vaccinia nigra—
  • mecum inter salices lenta sub vite iaceret;
  • serta mihi Phyllis legeret, cantaret Amyntas.
  • Hic gelidi fontes, hic mollia prata, Lycori,
  • hic nemus; hic ipso tecum consumerer aevo.