Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  1. Tityre, tu patulae recubans sub tegmine fagi
  2. silvestrem tenui Musam meditaris avena;
  3. nos patriae fines et dulcia linquimus arva:
  4. nos patriam fugimus; tu, Tityre, lentus in umbra
  5. formosam resonare doces Amaryllida silvas.
Tityrus
  1. O Meliboee, deus nobis haec otia fecit:
  2. namque erit ille mihi semper deus; illius aram
  3. saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus.
  4. Ille meas errare boves, ut cernis, et ipsum
  5. ludere, quae vellem, calamo permisit agresti
Meliboeus
  1. Non equidem invideo; miror magis: undique totis
  2. usque adeo turbatur agris. En, ipse capellas
  3. protinus aeger ago; hanc etiam vix, Tityre, duco:
  4. hic inter densas corylos modo namque gemellos,
  5. spem gregis, ah, silice in nuda conixa reliquit.
  6. Saepe malum hoc nobis, si mens non laeva fuisset,
  7. de caelo tactas memini praedicere quercus:—
  8. saepe sinistra cava praedixit ab ilice cornix.
  9. Sed tamen, iste deus qui sit, da, Tityre, nobis.
Tityrus
  1. Urbem, quam dicunt Romam, Meliboee, putavi