Eclogues
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Tityre, tu patulae recubans sub tegmine fagi
- silvestrem tenui Musam meditaris avena;
- nos patriae fines et dulcia linquimus arva:
- nos patriam fugimus; tu, Tityre, lentus in umbra
- formosam resonare doces Amaryllida silvas.
- O Meliboee, deus nobis haec otia fecit:
- namque erit ille mihi semper deus; illius aram
- saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus.
- Ille meas errare boves, ut cernis, et ipsum
- ludere, quae vellem, calamo permisit agresti
- Non equidem invideo; miror magis: undique totis
- usque adeo turbatur agris. En, ipse capellas
- protinus aeger ago; hanc etiam vix, Tityre, duco:
- hic inter densas corylos modo namque gemellos,
- spem gregis, ah, silice in nuda conixa reliquit.
- Saepe malum hoc nobis, si mens non laeva fuisset,
- de caelo tactas memini praedicere quercus:—
- saepe sinistra cava praedixit ab ilice cornix.
- Sed tamen, iste deus qui sit, da, Tityre, nobis.
- Urbem, quam dicunt Romam, Meliboee, putavi