Elegiae
Propertius, Sextus
Propertius. Sex. Propertii Elegiae. Müller, Lucian, 1836-1898, editor. Leipzig: Teubner, 1898.
- illa meo caros donasset funere crines,
- molliter et tenera poneret ossa rosa;
- illa meum extremo clamasset pulvere nomen,
- ut mihi non ullo pondere terra foret.
- at vos, aequoreae formosa Doride natae,
- candida felici solvite vela choro:
- si quando vestras labens Amor attigit undas,
- mansuetis socio parcite litoribus.
- Haec certe deserta loca et taciturna querenti,
- et vacuum Zephyri possidet aura nemus.
- hic licet occultos proferre impune dolores,
- si modo sola queant saxa tenere fidem.
- unde tuos primum repetam, mea Cynthia, fastus?
- quod mihi das flendi, Cynthia, principium?
- qui modo felicis inter numerabar amantes,
- nunc in amore tuo cogor habere notam.
- quid tantum merui? quae te mihi crimina mutant?
- an nova tristitiae causa puella tuae?
- sic mihi te referas, levis, ut non altera nostro
- limine formosos intulit ulla pedes.