De Rerum Natura
Lucretius
-
- ille in aquam subito totum se inmittit et omne
- excitat ingenti sonitu mare fervere cogens.
- Fit quoque ut involvat venti se nubibus ipse
- vertex conradens ex semina nubis
- et quasi demissum caelo prestera imitetur;
- hic ubi se in terras demisit dissoluitque,
- turbinis immanem vim provomit atque procellae.
- sed quia fit raro omnino montisque necessest
- officere in terris, apparet crebrius idem
- prospectu maris in magno caeloque patenti.
- Nubila concrescunt, ubi corpora multa volando
- hoc super in caeli spatio coiere repente
- asperiora, modis quae possint indupedita
- exiguis tamen inter se compressa teneri.
- haec faciunt primum parvas consistere nubes;
- inde ea comprendunt inter se conque gregantur
- et coniungendo crescunt ventisque feruntur
- usque adeo donec tempestas saeva coortast.
- Fit quoque uti montis vicina cacumina caelo
- quam sint quoque magis, tanto magis edita fument