De Optimo Genere Oratorum

oratorvm genera esse dicuntur tamquam poetarum; id secus est, nam alterum est multiplex. Poematis enim tragici comici epici melici etiam ac dithyrambici, quo magis[*](magis codd.: rarius Hedicke ) est tractatum a Latinis[*](a Latinis secl. Friedrich ) , suum[*](quo ... suum secl. Jahn ) cuiusque[*](suum cuiusque Manutius: suum quo ius GP: suumque ius s: suum cuivis Jahn. Totum locum Mommsenio duce sic refinxit Jahn: id secus est; nam alterum est multiplex poematis tragici comici epici, melici etiam ac dithyrambici, suum cuivis et diversum a reliquis) est, diversum a reliquis. Itaque et in tragoedia comicum vitiosum est et in comoedia turpe tragicum; et in ceteris suus est cuique[*](cuique G: cuiusque P ) certus[*](atque certus maluit Hedicke ) sonus et quaedam intellegentibus nota vox.

oratorum autem si quis ita numerat plura genera, ut alios grandis aut gravis aut copiosos, alios tenuis aut subtilis aut brevis, alios eis interiectos et tamquam medios putet, de homini- bus dicit[*](de hominibus dicit Orelli: hominibus deicit GP ) aliquid, de re parum. In re enim quid optimum sit quaeritur, in homine dicitur quod est. Itaque licet dicere et Ennium summum epicum poetam, si cui ita videtur, et Pacuvium tragicum et Caecilium fortasse comi- cum.