De provinciis consularibus

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes, Vol. V. Peterson, William, editor. Oxford: Clarendon Press, 1909.

nam illae sententiae virorum clarissimorum minime probandae sunt, quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syria, alter citeriorem. qui ulteriorem, omnia illa de quibus disserui paulo ante perturbat; simul ostendit eam se tenere[*](se tenere Madv.: sentire P rell. praeter HGEbϚ (se scire): se tueri Kays.: se sancire Halm: se sciscere Harl. 2681: se servare Weber) legem quam[*](quam om. P1) esse legem neget, et, quae pars provinciae sit cui non possit intercedi, hanc[*](hanc HGEbϚ: an P rell: eam Baiter) se avellere, quae defensorem habeat, non tangere; simul et illud facit, ut, quod illi a populo datum sit, id non violet, quod senatus dederit, id senator properet auferre. alter belli Gallici rationem habet[*](habet et Pluygers), fungitur officio boni senatoris, legem quam non putat, eam quoque servat; praefinit enim successori diem. quamquam[*](Quamquam scripsi: quae P2 rell. (om. P1 nulla indic. lacunae): Quo ut Manut. ita bk: Atqui Lamb.) mihi nihil videtur alienius[*](alienius Madv.: minus codd. (§ 19) (minus... dissidere quam Hbk)) a dignitate disciplinaque maiorum quam ut, qui consul Kalendis Ianuariis habere provinciam debet, is ut eam desponsam non decretam habere videatur.

fuerit toto in consulatu sine provincia cui fuerit, ante quam designatus est, decreta provincia. sortietur an non? nam et non sortiri absurdum est, et quod sortitus sis non habere. proficiscetur paludatus? quo? quo pervenire ante certam diem non licebit. Ianuario, Februario provinciam non habebit: Kalendis ei denique Martiis nascetur repente provincia.