Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- Omnia qui magni dispexit lumina mundi,
- qui stellarum ortus comperit atque obitus,
- flammeus ut rapidi solis nitor obscuretur,
- ut cedant certis sidera temporibus,
- ut Triviam furtim sub Latmia saxa relegans
- dulcis amor gyro devocet aerio,
- idem me ille Conon caelesti in lumine vidit
- e Bereniceo vertice caesariem
- fulgentem clare, quam cunctis illa deorum
- levia protendens bracchia pollicita est,
- qua rex tempestate novo auctus hymenaeo
- vastatum finis iuerat Assyrios,
- dulcia nocturnae portans vestigia rixae
- quam de virgineis gesserat exuviis.
- estne novis nuptis odio Venus, atque parentum
- frustrantur falsis gaudia lacrimulis
- ubertim thalami quas intra limina fundunt?
- non, ita me divi vera gemunt, iuerint.
- id mea me multis docuit regina querelis
- invisente novo proelia torva viro.