Historia Ecclesiastica

»Κυρίοις τιμιωτάτοις καὶ εὐλαβεστάτοις ἀδελφοῖς καὶ συλλει- τουργοῖς, Δαμάσω, Ἀμβροσίῳ, Βρίττωνι, Οὐαλεριανῷ, Ἀχολίῳ, >Ἀνεμίῳ, Βασιλείῳ καὶ τοῖς λοιποῖς ἁγίοις ἐπισκόποις τοῖς >λυθόσιν ἐν τῇ μεγαλοπόλει Ῥώμῃ, ἡ ἁγία σύνοδος τῶν >ἐπισκόπων τῶν συνεληλυθότων ἐν τῇ μεγαλοπόλει >πόλει, ἐν κυρίῳ χαίρειν.

>Τὸ μὲν ὡς ἀγνοοῦσαν διδάσκειν τὴν ὑμετέραν εὐλάβειαν καὶ δι- >ηγεῖσθαι τῶν παθημάτων τὸ πλῆθος τῶν ἐπαχθέντων ἡμῖν >τῆς τῶν Ἀρειανῶν δυναστείας, περιττὸν ἴσως.

οὔτε γὰρ οὕτω πάρ- >εργον τὰ καθ’ ἡμὰς κρίνειν τὴν ὑμετέραν ἡγούμεθα θεοσέβειαν >δεῖσθαι τοῦ μαθεῖν ταῦτα οἷς ἐχρῆν συναλγεῖν, οὔτε τοιοῦτοί >οἱ περισχόντες ἡμᾶς χειμῶνες ὡς λανθάνειν ὑπὸ σμικρότητος· ὅ >χρόνος τῶν διωγμῶν νεαρός, ἔναυλον ἔτι φυλάττων τὴν μνήμην >τοῖς πεπονθόσι μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς δι’ ἀγάπην τὰ τῶν >των οἰκειουμένοις.

χθὲς γὰρ ὡς εἰπεῖν ἔτι καὶ πρώην οἱ μὲν τῶν >τῆς ἐξορίας λυθέντες δεσμῶν εἰς τὰς ἑαυτῶν ἐκκλησίας διὰ >ἐπανήκασι θλίψεων, τῶν δὲ καὶ τελειωθέντων ἐν ταῖς ἐξορίαις ἐπανε- >κομίσθη τὰ λείψανα.

τινὲς δὲ καὶ μετὰ τὴν τῆς ἐξορίας ἐπάνοδον, >ἔτι βράζοντι τῷ τῶν αἱρετικῶν περιπεσόντες θυμῶ, πικρότερα >ἐπὶ τῆς ἀλλοτρίας ἐπὶ τῆς οἰκείας ὑπέμειναν, λίθοις παρ’ αὐτῶν >τελειωθέντες κατὰ τὸν μακάριον Στέφανον· ἄλλοι διαφόροις >ξανθέντες αἰκίαις ἔτι τὰ στίγματα τοῦ Χριστοῦ καὶ τοὺς μώλω . [*](2—25 vgl. ob. S. 283, 16—24 — 25 vgl. Act. 7, 58 f — 26 Gal.) [*](* 5—S. 294, 26 Niceph. H. E. XII 16 — 5—S. 295, 5 Cass. IX 14) [*](B4 V F HN (n) + GS (s) = r AL (y) W [von ὁ an]) [*](3 ἐντέθεικαν F ι 4 τε > B4 ι 5 θ(??) am Rand HSS ι συνοδικὸν τῆς ἐν κωνσταντινουπόλει συναθροισθείσης συνόδου am Rand V ι 6 βρίττονι F βρίτωνι B4 Brittonio Cass. ι οὐαλλεριανῶ FN ι ἀσχολίω Β4F, Acholio Cass. 7 ἐπισκόποις ἀγίοις ~ L ι 8 u. 9 μεγάλη πόλει HW ι 11 τὴν ὑμετέραν εὐλάβειαν διδάσκειν ~ ry Cass. ι 13 ἀρειομανῶν Α, ab ariana Potentia Cass. 15 τινὲς τοιοῦτοι n ι 16 ὑπὸ B4VFW ἀπὸ ry ι 17 ἔτι φυλάττων] ἔχων ἔτι B4, adhuc . . seruat Cass. ι 21 καὶ > B4 Cass. ι 23 βράσσοντι ryW ι 26 τοῦ Χριστοῦ > Β4, Christi Cass. ι τοὺς > F)

χρημάτων δὲ ζημίας καὶ προστιμή- >σεις πόλεων, καὶ τὰς τῶν καθ’ ἕνα δημεύσεις καὶ συσκευὰς καὶ >καὶ δεσμωτήρια τίς ἂν ἐξαριθμήσασθαι δύναιτο; πᾶσαι γὰρ >ἐφ’ ἡμᾶς αἱ θλίψεις ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ ἀριθμόν, ἴσως μὲν >δίκας ἁμαρτημάτων ἐτίναμεν, ἴσως δὲ καὶ τοῦ φιλανθρώπου >διὰ τοῦ πλήθους τῶν παθημάτων ἡμᾶς.

>Τούτων μὲν οὑν τῷ θεῷ χάρις, ὃς καὶ διὰ τοσούτων >Τοὺς ἑαυτοῦ δούλους ἐπαίδευσε, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν >αὐτοῦ πάλιν ἐξήγαγεν ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν.

ἡμῖν δὲ μακρᾶς μὲν >ἔδει σχολῆς καὶ πολλοῦ χρόνου καὶ πόνοι πρὸς τὴν τῶν >ἐπανόρθωσιν, ἱν ὥσπερ ἐκ μακρὰς ἀρρωστίας ταῖς κατὰ μικρὸν >μελείαις τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας ἐκνοσηλεύοντες, πρὸς τὴν ἀρχαίαν >τῆς εὐσεβείας ὑγίειαν ἐπαναγάγωμεν.

καὶ γὰρ εἰ τὰ μάλιστα δοκοῦ- >μεν τῆς τῶν διωγμῶν ἀπηλλάχθαι σφοδρότητος καὶ τὰς >χρονίως παρὰ τῶν αἱρετικῶν κατασχεθείσας ἀρτίως >πλὴν ἀλλὰ βαρεῖς ἡμῖν οἱ λύκοι καὶ μετὰ τὸ τῆς μάνδρας >κατὰ τὰς νάπας τὰ ποίμνια διαρπάζοντες, ἀντισυνάξεις >δήμων κινοῦντες ἐπαναστάσεις, . ὀκνοῦντες οὐδὲν εἰς τὴν τῶν >σιῶν βλάβην.

ἦν μὲν οὖν, ὅπερ εἰρήκαμεν ἀναγκαῖον πλείονα ἡμᾶς >προσασχοληθῆναι χρόνον.

>Ἐπειδὴ μέντοι τὴν ἀδελφικὴν περὶ ἡμὰς ἀγάπην >σύνοδον ἐπὶ τῆς Ῥώμης θεοῦ βουλήσει συγκροτοῦντες καὶ ἡμᾶς >οἰκεῖα μέλη προσεκαλέσασθε διὰ τῶν τοῦ θεοφιλεστάτου [*](9 Psal. 65, 12 — 16 vgl. Act. 20, 29 — 19 ob. Ζ. 10 — 22 f vgl. Mansi III 632 — 23 vgl. Röm. 12, 5. Eph. 4, 25) [*](B4 V F HN (n) + GS (s) = r AL (y) W) [*](1/2 προστιμήσεις πόλεων Val.] προτιμήσεις πόλεων Π honoris ademptiones Cass.; vgl. προστιμήματα Greg. Nyss. Contra Eunom. I PG ὥ, 288 D äβlich derselben Sachlage) ι 2 δημεύσεις) δημοσιεύσεισ B4, confiscationes Cass., δημεύσεις Greg. Nyss. ebd. ι συσκευὰς] συμφοράς συσκευάσ τε Β4, Cass. wie im Text 3 δύναιτο Β4VW valebit Cass. δύναται Fry ι 4 ἐπειδὴ] ἐπεὶ n ι 5 ἐτείναμεν B4F ἐτίνομεν YHW ἐτίννυμεν S, vgl. Cass. : iuste quidem, quoniam ualde peecavimus θεοῦ > n, dommus Cass. ι 7 θεῷ] χὥ L, deo Cass. ι 9 ἐξήγαγεν] ἀνήγαγεν Β4s, dedukit Cass., vgl. ἐξήγαγες Psal. ι ἡμᾶς] αὐτοὺς B4, nos Cass. ι 10 πόνου καὶ χρόνου B4 temjjus et labor Cass. χρόνου W ι 11 ἀρρωστίας] ἀσθενείας s 12 ἐκνοσλεύοντοσ Β4F ι 13 ὑγείαν sy ι 14 διωγμῶν] δογμάτων L 16 οἱ > ry I 21 nach ἡμᾶς + σώζοντες στοργὴν καὶ τὴν Β4W, fehlt bei Cass.; vgl. S. 291, 23 I 23 τοῖ· θεοφιλεστάτου] θεοφιλεστάτων τοῦ F)

τίς γὰρ ἡμῖν δώσει πτέρυγας ὡσεὶ περιστερὰς, καὶ >πετασθησόμεθα καὶ πρὸς ὑμᾶς καταπαύσομεν; ἐπειδὴ δὲ >παντελῶς ἐγύμνου τὰς ἐκκλησίας ἄ·ρτι τῆς ἀνανεώσεως >καὶ τὸ πρᾶγμα παντάπασιν ἢν τοῖς πολλοῖς ἀδύνατον >κειμεν γὰρ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ἐκ τῶν πέρυσι >τῶν παρὰ τῆς ὑμετέρας τιμιότητος μετὰ τὴν ἐν Ἀκυληΐᾳ >πρὸς τὸν θεοφιλέστατον βασιλέα Θεοδόσιον ἐπισταλθέντων, >μόνην ταύτην τὴν ἀποδημίαν τὴν μέχρι Κωνσταντινουπόλεως >ρασκευασάμενοι, καὶ περὶ ταύτης μόνης τῆς συνόδου τῶν ἐν >ἐπαρχίαις μεινάντων ἐπισκόπων συγκατάθεσιν ἐπαγόμενοι, >δὲ ἀποδημίας μήτε προσδοκήσαντες χρείαν μήτε προακούσαντες >πρὶν ἐν Κωνσταντινουπόλει συνελθεῖν, πρὸς δὲ τούτοις καὶ >προθεσμίας διὰ στενότητα μήτε πρὸς παρασκευὴν μακροτέρας >δημίας ἐνδιδούσης καιρὸν μήτε πάντας τοὺς ἐν ταῖς ἐπαρχίαις >νωνικοὺς ἐπισκόπους ὑπομνησθῆναι καὶ τὰς παρ’ αὐτῶν συγκατα- >θέσεις λαβεῖν), ἐπειδὴ ταῦτα καὶ πολλὰ πρὸς τούτοις ἕτερα τὴν >πλειόνων ἄφιξιν διεκώλυσεν, ὃ δεύτερον ἦν, εἰς τε τὴν τῶν >μάτων ἐπανόρθωσιν καὶ τὴν τῆς ὑμετέρας περὶ ἡμᾶς ἀγάπης >δειξιν, τοῦτο πεποιήκαμεν, τοὺς αἰδεσιμωτάτους καὶ >ἀδελφοὺς καὶ συλλειτουργοὺς ἡμῶν ἐπισκόπους, Κυριακόν, Εὐσέβιον [*](2—4 I Kor. 4, 8 — 6/7 Psal. 54, 7 — 10 vgl. Mansi III 623?) [*](Β4 V F HN (n) + GS (s) = r AL (y) W) [*](1 τότε > Β4, tunc Cass. ι 5 καταλείπουσι Β4 ι 6 ἡμῖν δώσει ny tiobis dabit Cass. δώσει ἡμῖν s δώσει μοι Psal.) ἡμῖν δῶ VFW δῶ Β4 ιι 7 ἐπειδὴ] ἐπεὶ n 11 ἐν· ἀκυληΐα ry ἀκυληΐασ VW ἀκυληΐασ ἀγκύρασ Β4F Aquileiense Cass. 12 ἀποσταλθέντων Β4 ι 13/14 παρασκευασάμενοι Β4VFW παρεσκευασμένοι sy praeparati Cass. Cod. L συνηθροισμένοι n ι 14 τῶν Π, ob τὴν τῶν? ι 16 μήτε προσδοκήσαντες > s ι μήτε2 — 17 πρὶν > s ι προσακούσαντεσ Β4VW, praeaudiuimus Cass. ι 17 ἐν κωνσταντινουπόλει Π εἰς Κωνσταντινούπολιν Basler Ausg. ι 18/19 ἐπιδημίας L, profectionem Cass. ι 21 nach ταῦτα + καὶ τὰ τοιαῦτα G + καὶ ταῦτα S, haec et alia multa πρὸς τούτοις nicht übersetzt) Cass. 22 τὴν nur in Β4 ι 23 καὶ τῆν τῆς ἡμετέρας περὶ ὑμὰς ἀγάπης Noesselt, wahr- scheinlich; s. S. 290, 21 u. 292, 2; Cass. wie im Text ι nach τῆς + πᾶσ’ gestrichen A ι 25 ἡμῶν καὶ συλλειτουργοὺς ~ Β4, Cass. wie im Text)

>Ἡμεῖς γὰρ εἴτε διωγμούς, εἴτε θλίψεις, εἴτε βασιλείους ἀπειλάς, >εἴτε τὰς τῶν ἀρχόντων ὠμότητας, εἴτε τινὰ πειρασμὸν ἕτερον παρὰ >τῶν αἱρετικῶν ὑπεμείναμεν, ὑπὲρ τῆς εύαγγελικῆς πίστεως τῆς ἐν >Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας παρὰ τῶν τιη(??) πατέρων κυρωθείσης ὑπέστημεν.

>ταύτην γὰρ καὶ ὑμῖν καὶ ἡμῖν καὶ πᾶσι τοῖς μὴ διαστρέφουσι τὸν >λόγον τῆς ἀληθοῦς πίστεως συναρέσκειν † δεῖ ἣν μόλις ποτὲ] >πρεσβυτάτην τε οὖσαν καὶ ἀκόλουθον τῷ βαπτίσματι, καὶ διδάσκων >ἡμᾶς πιστεύειν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου >πνεύματος, δηλαδὴ θεότητος καὶ δυνάμεως καὶ οὐσίας μιᾶς τοῦ >πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος πιστευομένης, ὁμοτίμου >τε τῆς ἀξίας καὶ συναϊδίου τῆς βασιλείας, ἐν τρισὶ τελειοτάταις ὑπο- >στάσεσιν, ἤγουν τρισὶ τελείοις προσώποις, ὡς μήτε τὴν Σαβελλίου >νόσον χώραν συγχεομένων τῶν ὑποστάσεων εἴτ’ οὖν τῶν >ἰδιοτήτων ἀναιρουμένων, μήτε μὴν τὴν Εὐνομιανῶν καὶ Ἀρειανῶν >καὶ Πνευματομάχων βλασφημίαν ἰσχύειν, τῆς οὐσίας ἢ τῆς φύσεως ἢ >τῆς θεότητος τεμνομένης καὶ τῇ ἀκτίστῳ καὶ ὁμοουσίῳ καὶ συναιδίῳ >τριάδι μεταγενεστέρας τινὸς ἢ κτιστῆς ἢ ἑτεροουσίου φύσεως >ἐπαγομένης.

καὶ τὸν τῆς ἐνανθρωπήσεως δὲ τοῦ κυρίου λόγον ἀδιάστροφον >σώζομεν, οὔτε ἄψυχον οὔτε ἄνουν ἢ ἀτελῆ τὴν τῆς σαρκὸς οἰκονο- [*](9/10 vgl. Act. 13, 10? — 22—S. 293, 1 unt. S. 294, 23—25) [*](B4 V F HN (n) + GS (s) = r AL (y) W) [*](3 ἐπιδείκνυμεν Β4VW am Rand Ac ostendimus Cass. > Fry ι τὸν2 > VF | 5 εἴτε3] καὶ B, sive Cass. ι βασιλείουσ Β4V βασιλείας F βασιλικὰς ryW 10 δεῖ ἢν μόλις ποτὲ] Christ.] δεῖ B4 ἣν μόλις ποτὲ VFryW δεῖ übergeschrieben Wr); Val. behält ἣν μόλις ποτὲ: »subaudiendum verbum σώζομεν Ζ. 23 alte Corruptel, δεῖ ist vielleicht auch Verbesserungsversuch; vgl. Cass.: complacere confidimus quam scimus antiqiiissimam existere ι 10/11 πρεσβυτάτην zweimal am Ende und Anfang der Seite Β4 ι 11 τε Vs > n ι 12 τοῦ υἱοῦ am Rand Β4 ι 13 δηλαδὴ — 14 πνεύματος am Rand Ac ι καὶ1] τε καὶ Ac ι 14 2 > B4 ι 15 τῆς τε ~ VF ι τῆς βασιλείας — 16 ἤγουν > s ι 15/16 τρισὶ τελειοτάταις ὑποστάσεσιν ἤγουν > n ι 15 τελειοτάταισ τελειοτάταις ταῖς Β4W perfectissimis Cass. τελείαις y ι 17 ἥτ’ οὖν V ἤτουν FG ι 18 τὴν] τῶν nA 19 vor βλασφημίαν + τὴν H ι 20 ἀκτίστῳ] ἀδιστάκτῳ s, inereatae Cass. 21/22 ὑπαγομένης VF)

>Τὰ μὲν οὖν κατὰ τὴν πίστιν τὴν παρ’ ἡμῶν ἀνυποστόλως κη- >ρυττομένην ὡς ἐν κεφαλαίῳ τοιαῦτα· περὶ ὢν καὶ ἐπὶ Πλεῖον >γωγηθῆναι δυνήσεσθε, τῷ τε ἐν Ἀντιοχείᾳ τόμῳ παρὰ τῆς ἐκεῖ >θούσης συνόδου γεγενημένῳ καταξιώσαντες ἐντυχεῖν καὶ τῷ πέ- >ρυσιν ἐν Κωνσταντινουπόλει παρὰ τῆς οἰκουμενικῆς ἐκτεθέντι >δου, ἐν οἷς πλατύτερον τὴν πίστιν ὡμολογήσαμεν καὶ τῶν >καινοτομηθεισῶν αἱρέσεων ἀναθεματισμὸν ἔγγραφον πεποιήκαμεν.

>Περὶ δὲ τῶν οἰκονομιῶν τῶν κατὰ μέρος ἐν ταῖς ἐκκλησίαις >παλαιός τε, ὡς ἴστε, θεσμὸς κεκράτηκε καὶ τῶν ἐν Νικαίᾳ >πατέρων ὅρος, καθ’ ἑκάστην ἐπαρχίαν τοὺς τῆς ἐπαρχίας καί, >ἐκεῖνοι βούλοιντο, σὺν αὐτοῖς τοὺς ὁμόρους πρὸς τὸ συμφέρον >εῖσθαι τὰς χειροτονίας·

οἷς ἀκολούθως τάς τε λοιπὰς ἐκκλησίας παρ’>ἡμῖν οἰκονομεῖσθαι γινώσκετε καὶ τῶν ἐπισημοτάτων >ἀναδεδεῖχθαι τοὺς ἱερεῖς. ὅθεν τῆς μὲν ἐν Κωνσταντινουπόλει >παγοῦς, ὡς ἂν εἴποι τις, ἑκκλησίας, ἢν ὥσπερ ἐκ στόματος >τος τῆς τῶν αἱρετικῶν βλασφημίας ὑπόγυον ἐξηρπάσαμεν διὰ >οἰκτιρμῶν τοῦ θεοῦ, τὸν αἰδεσιμώτατον καὶ θεοφιλέστατον >κτάριον ἐπίσκοπον κεχειροτονήκαμεν ἐπὶ τῆς οἰκουμενικῆς >μετὰ κοινῆς ὁμονοίας, ὑπ’ ὄψεσι καὶ τοῦ θεοφιλεστάτου >Θεοδοσίου παντός τε τοῦ κλήρου καὶ πάσης ἐπιψηφιζομένης πόλεως.

τῆς δὲ πρεσβυτάτης καὶ ὄντως ἀποστολικῆς ἐκκλησίας τῆς >ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας, ἐν ᾗ πρώτῃ τὸ τίμιον τῶν >ἐχρημάτισεν ὄνομα, τὸν αἰδεσιμώτατον καὶ θεοφιλέστατον >Φλαβιανὸν οἵ τε τῆς ἐπαρχίας καὶ τῆς ἀνατολικῆς διοικήσεως [*](1 vgl. I Kor. 2, 7. Hebr. 1, 2 — 6—10 vgl. Mansi III 512 f. 557 f (Canon 5 von Constantinopel v. J. 381 S. 560) — 12 Can. Apostol. 34 (Mansi 1 36) — 12—15 Can. Nicaen. 4 Mansi II 893; vgl. Can. Sardic. 6 ebd. III 9 — 1819 ιι Tim. 4, 17 — 19/20 Rom. 12, 1 — 25/26 Act. 11, 26) [*](Β4 V F HN (n) + GS (s) = r AL (y) W) [*](1 πρὸ] πρὸ τῶν Y ι ὄντα πρὸ αἰώνων ~ ly, Cass. wie im Text ι 2 θεὸν] θεοῦ FA, deuni Cass. Cod. L ι 4 τὴν πίστιν τὴν παρ’ ἡμῶν] τὸ; παρ’ ἡμῶν und am Rand πίστιν Β4 ι τὴν2 > s ι 5 περὶ ὢν — 6 τῷ τε > s ι 7 γεγενημένῳ > Β4, factum Cass. ι 9 ἔναγχος: ἀρτίως ἧ πρὸ βραχέως am Rand Ac | 12 ἁγίων ἐν νικαία A ι 19 ὑπόγυον.. νεωστί am Rand AN ι 21 ἐπὶ — συνόδου am Rand Ac ι 22 βασιλέως > L ι 23 τοῦ übergeschrieben Αc 27 nach ἐπαρχίας + ἄπαντες expungiert A)

τῆς δέ γε μητρὸς ἁπα- >σῶν τῶν ἐκκλησιῶν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις τὸν αἰδεσιμώτατον >θεοφιλέστατον Κύριλλον ἐπίσκοπον εἶναι γνωρίζομεν, κανονικῶς >παρὰ τῶν τῆς ἐπαρχίας χειροτονηθέντα πάλαι καὶ πλεῖστα >τοὺς Ἀρειανοὺς ἐν διαφόροις χρόνοις ἀθλήσαντα.

>Οἷς ὡς ἐνθέσμως καὶ κανονικῶς παρ’ ἡμῖν κεκρατηκόσι καὶ τὴν >ὺμετέραν συγχαίρειν παρακαλοῦμεν εὐλάβειαν, τῆς πνευματικῆς >μεσιτευούσης ἀγάπης καὶ τοῦ κυριακοῦ φόβου πᾶσαν μὲν μεταστέλλοντος >ἀνθρωπίνην προσπάθειαν, τὴν δὲ τῶν ἐκκλησιῶν οἰκοδομὴν >προτιμοτέραν ποιοῦντος τῆς πρὸς τὸν καθ’ ἕνα συνηθείας ἢ χάριτος.

>οὔτω γὰρ τοῦ τε τῆς πίστεως συμφωνηθέντος λόγου καὶ τῆς Χρι- >στιανικῆς κυρωθείσης ἐν ἡμῖν ἀγάπης, παυσόμεθα λέγοντες τὸ παρὰ >τῶν ἀποστόλων κατεγνωσμένον· »ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ >Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ«, πάντες δὲ Χριστοῦ φανέντες, ὃς ἐν >ἡμῖν οὐ μεμέρισται, θεοῦ καταξιοῦντος, ἄσχιστον τὸ σῶμα τῆς >ἐκκλησίας τηρήσομεν καὶ τῷ βήματι τοῦ κυρίου μετὰ παρρησίας >παραστησόμεθα.«

Ταῦτα κατά τε τῆς Ἀρείου καὶ Ἀετίου καὶ Εὐνομίου μανίας, καὶ μέντοι καὶ κατὰ Σαβελλίου καὶ Φωτεινοῦ καὶ Μαρκέλλου, Παύλου τε τοῦ Σαμοσατέως καὶ Μακεδονίου γεγράφασιν. ὡσαύτως δὲ καὶ τὴν Ἀπολιναρίου καινοτομίαν προφανῶς ἀπεκήρυξαν εἰρηκότες· καὶ τὸν τῆς ἐνανθρωπήσεως δὲ τοῦ κυρίου λόγον ἀδιάστροφον σώζομεν, οὔτε ἄψυχον οὔτε ἄνουν ἢ ἀτελῆ τὴν τῆς σαρκὸς οἰκονομίαν παραδεχό- μενοι«.

Καὶ Δάμασος δὲ ὁ πανεύφημος, ταύτην μαθὼν ἀναφυεῖσαν τὴν αἵρεσιν, οὐκ Ἀπολινάριον μόνον ἀλλὰ καὶ Τιμόθεον τὸν ἐκείνου γε φοιτητὴν καθελὼν ἀπεκήρυξε· καὶ τοῦτο τοῖς τὴν Κῴαν ἰθύνουσιν ἐπισκόποις διὰ γραμμάτων δεδήλωκεν, ἅπερ ἐνθεῖναι τῇ συγγραφῇ νενόμικα χρήσιμον.