Historia Ecclesiastica

Theodoret, Bishop of Cyrus

Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.

Ἐν δὲ Κωνσταντινουπόλει Νεκταρίου τελευτήσαντος ὃς τὴν ἐκκλησίαν ἐκείνην ἐποίμαινεν, Ἀρκάδιος ὁ ταύτην ἰθύνειν τὴν βασιλείαν λαχών, μαθὼν Ἰωάννην τὸν μέγαν τῆς οἰκουμένης φωστῆρα ἐν Ἀντιοχείᾳ τῷ τῶν πρεσβυτέρων ἐγκατειλέχθαι χορῷ, ἤγαγέ τε καὶ τοῖς συνειλεγμένοις ἐπισκόποις αὐτὸν τῇ θείᾳ προσαγαγεῖν παρηγγύησε χάριτι καὶ τῆς μεγίστης ἐκείνης πόλεως ἀποφῆναι ποιμένα.

ἱκανὸν δὲ τοῦτο καὶ μόνον δηλῶσαι τοῦ βασιλέως τὴν περὶ τὰ θεῖα σπουδήν.

Κατὰ τοῦτο,, τὸν χρόνον Ἀντιοχείας μὲν ὁ θεῖος ἡγεῖτο Φλαβιανός, Λαοδικείας δὲ Ἐλπίδιος, τοῦ μεγάλου Μελετίου γενόμενος σύσκηνος καὶ τὴν ἐκείνου πολιτείαν ἐκμαξάμενος μᾶλλον ἢ ὁ κηρὸς τῶν δακτυλίων τοὺς τύπους

(οὗτος μὲν οὖν τὸν μέγαν Πελάγιον [*](11—16 vgl. Theodoret bei Photius Biblioth. 273 S. 507b, 21 [Bekker]. VI 2. Sozomen. VIII 2, 13 f. Pallad. Dialog, de vita S. Joh. Chrys. 5. Symeon. Vita Job. Chrys. 15—16. Theodor. Trimith. De vita Joh. Chrys. 4 PG 47 S. LV Alexandrin. Vita Chrys. 20) [*](* 2—9 Michael Syr. VII 8 S.) [*](B V HN (n) + GS (s) = r AL (y)) [*](1 γιγνομένας] γυμνωμένασ G ὑμνουμένας S, qui . . . celebrabatur Cass. ι τοιόνδε] τοιαύτην V ι 2 τηλεμάχιόσ τις Vr Tilemachius Cass. τηλαμάχιόσ τισ B (s. aber oben S. 276, 21) τηλέμαχός τισ yNic. Michael; Adelmakas Variaute Adlakas Joh. von Nikiu [Mitteilung von Professor J. Halevy] ι 3 Ῥώμην] ῥωμαίων y ι 4 μυσεράς Ns ι 5 παῦσαι s ι 8 θαυμάσιος B θαυμαστότατος V, mirabilis Cass. ι 11 κη am Rand HSS ι δὲ Κωνστ.] δὲ τῆ κωνστ. V κωνστ. δὲ B ι 12 ἐποίμανεν s ι nach Ἀρκάδιος + δὲ BG ι τὴν > B am Ende der Zeile ι 13 μέγα Bs ι 14 ἐνκατειλέχθαι B ι 17 τοῦτο καὶ B καὶ τοῦτο Vry ι 22 τοὺς zweimal B)

329
διεδέξατο, τὸν δὲ θεῖον Μάρκελλον Ἀγαπητὸς ὁ πανεύφημος, ὃν ἐν ταῖς ἀσκητικαῖς παλαίστραις διαπρέπειν ἔφην κατὰ τὸν τῆς αἱρετικῆς ζάλης καιρόν), Σελευκείας δὲ τῆς πρὸς τῷ Ταύρῳ Μάξιμος, Ἰωάννου τοῦ πάνυ συμφοιτητής, καὶ Θεόδωρος τῆς Μοψουεστίας. ἄμφω δὲ καὶ διδασκάλω ἤστην λαμπρώ.

διέλαμπε δὲ συνέσει τε καὶ βίῳ ὁ θεῖος Ἀκάκιος ἰθύνων τὴν Βέροιαν· Λεόντιος δὲ τὸ Γαλατῶν ἐποίμαινεν ἔθνος, πολλοῖς εἴδεσιν ἀρετῆς λαμπρυνόμενος.